CCT, saan nagsisilbi?

Ang CCT o Conditional Cash Transfer ay isang programa ng pamahalaan sa ilalim ng Pantawid Pamilya Pilipino Program na inilunsad noong 2007 sa ilalim ng administrasyon ni Gloria Macapagal Arroyo. Ito ay ang pagbibigay ng tulong pinansyal sa mga pinakamahihirap na pamilyang Pilipino para ayudahan sila sa kanilang pangangailangan sa pagkain, kalusugan at edukasyon. Ito ay itinutuloy ng gubyernong Aquino.

Ang CCT ay may 3 layunin. Una ang madagdagan ang produktibidad ng mga mahihirap na pamilya. Ikalawa ang maging competitive ang mga batang mula sa mahihirap sa job market o paghahanap ng trabaho. Ikatlo ay para putulin ang pagmana ng kahirapan ng kasalukuyang henerasyon ng mga mahihirap na pamilya.

Noong panahon ni GMA, umabot sa 700,000 ang nabigyan ng subsidy. Ang target ng gubyernong Aquino ay abutin ang karagdagang 1.3 milyong mahihirap na pamilya. Ang bawat pamilya ay bibigyan ng maksimum na P 1,400 tulong pinansyal.

Nabawasan ba ang kahirapan mula nang ilunsad ang CCT noong 2007?

Noong 2008, ayon sa PDI, nasa 4.7 milyon ang bilang ng mahihirap na pamilya. Pagpasok ng 2010 umabot na ito sa 7.2 milyon “food poor families” ayon naman sa SWS survey.

Ang bilang ng walang trabaho sa Pilipinas noong 2007 ay nasa 2.5 milyon ayon sa NSO. Noong 2010, ito ay naging 2.7 milyon. Ngayong 2011, naging 2.9 milyon at 11.3 milyon kung ibibilang ang walang trabaho na sawa na sa paghahanap ng trabaho.

Patuloy ang pagbagsak ng kalidad ng edukasyon. Dumadami ang rin ang drop outs sanhi ng patuloy na pagtaas ng inflation rate o pagtaas ng mga presyo ng pangunahing bilihin. 

Noong June 2011, ayon sa CHRD, 79 ang di makakapagtapos ng kolehiyo ( Higher Education ) o Technical & vocational courses (TVEC) sa bawat 100 bata na pumasok sa grade 1.

Sinusukat ng mga datos na nabanggit na bigo ang CCT para bawasan ang kahirapan ng mga pamilyang Pilipino. Batay sa ipinakitang resulta sa halos 4 na taon, hindi nito naiangat ni bahagya ang mamamayan sa kahirapan , kawalan ng trabaho at kalagayan sa edukasyon. Sapagkat ito ay simpleng pamimigay lang ng panandaliang tulong pinansyal para masabing ang gobyerno ay kumakalinga sa mga naghihirap na Pilipino. 

Saan nagsisilbi ang CCT? 

Ngayong 2011 ay humihirit pa ng P 21 Bilyon budget ang gobyerno para sa CCT. Ito ay para abutin pa ang 2.3 milyong mahihirap na pamilya. Ang panimulang pondo ng CCT ay inutang ng gobyerno ng Pilipinas mula sa World Bank ($ 405 Milyon) at ADB ($ 400 Milyon). Ito ay hindi simpleng gusto nila tayong tulungang makaahon sa kahirapan. Kundi ito ay utang na may tubo at karagdagang pasanin ng mamamayan sa pagbabayad ng utang. Matagal nang sinasabi ng mga dambuhalang bangkong ito na ang pagpapautang ay para mabawasan ang kahirapan ng bansa. Subalit ilang dekada na ang nagdaan mula 1946 matapos ang World War 2 ay lalong nabaon sa utang ang gobyerno ng Republika ng Pilipinas. Ngayong taong 2011 ay umabot na sa $ 60.9 Bilyon ang ating total foreign debt.

Ang CCT sa esensya ay nagsisilbi hindi para bawasan ang kahirapan. Kundi para lalong ilugmok ang mga mahihirap na bansa sa kahirapan dahil sa pagkakabaon sa utang. Ang CCT ay isang sistema na ilapit ang corrupt na gobyerno sa masang mahihirap hindi pa para paunlarin sila kundi para gamitin sila bilang pampulitikang propaganda para pabanguhin ang isang bulok na sistema ng lipunan at gubyerno sa pamamagitan ng dole out ng konting salapi sa mga mahirap na pamilya.

Sino ang tunay na makikinabang sa CCT ?

Walang ibang makikinabang sa programa ng CCT kundi ang mga dambuhalang bangko na pangunahing kumukubra ng walang humpay na tubo ng kanilang pautang sa mga bansang mahihirap. Nakikinabang din dito ang kasalukuyang administrasyon, dahil ito ay nagagamit bilang isang paraan ng pagpapabango sa sarili at pagkuha ng loyalty sa mga barangay at pamilyang naambunan ng biyaya (patronage politics). Isang kampanya ito na idinadaan sa proyekto gamit ang mga mahihirap, para tangkilikin nila ang nakaupo sa gobyerno. Para kay Aquino, kailangan niya ito kagaya ng kinailangan ito noon ni Gloria, para pabagalin ang pagdausdos ng kanyang popularidad bunga patuloy na paglala ng kahirapan at korapsyon na hindi na kayang pagtakpan ng kanyang mga pangako sa daang matuwid. Isang sistema ito na ang pondo para sa proyekto ay inilalaan sa mga kapartido , kamag-anak at malapit na kaalyado sa pulitika ng mga incumbent na pulitiko sa gobyerno. Maging sa Latin Amerika kung saan sinumulan ang CCT ay ganito ang naging problema ng kora

psyon sa implementasyon.

Kabilang din sa mga nakikinabang dito ay ang ilang mga oportunista sa civil society na nakapaloob na sa kasalukuyang administrasyon. Sila ang mga dating kaalyado ni Pnoy noong panahon ng 2010 presidential elections. Ang mga oportunistang ito ay nabiyayaan ng posisyon sa gabinete. Sila ang makinarya ni Pnoy para ipatupad ang programa ng CCT. Ginagamit sila ng administrasyon para tumulay sa mga mahihirap na pamilya para isagawa ang mga proyekto ng gobyerno kalakip ang pampulitikang propaganda ng panlilinlang na ang kasalukuyang pamahalaan ay tunay na nagsisilbi sa mahihirap.

May 3 punto ang tumitining sa usapin ng CCT. Una, hindi nito maiibsan ang kahirapan ng maraming mamamayan. Ikalawa, ito ay nakabalangkas pa din sa bulok na sistema ng pangungutang na may malaking tubo sa mga dambuhalang bangko gaya ng WB at ADB. At ikatlo, ito ay nagdulot lamang ng korupsyon at paggamit ng mga pulitiko sa kanilang personal na pampulitikang interes.

Ang tunay na programa para sa mahihirap na pamilyang Pilipino ay ang mabigyan sila ng regular na trabahong kapalit ay sapat na sweldong makabubuhay ng pamilya, abot-kayang pabahay, de-kalidad at libreng edukasyon, sapat na serbisyong pangkalusugan, murang pagkain hindi pagbibigay ng limos. Ito ay maari lamang mangyari sa isang gobyerno na magsisilbi sa interes ng masang anakpawis.