May humigit kumulang sa 8 milyong Pilipino ang nasa ibang bansa at nagpapadala ng kanilang kinita sa kanilang pamilya sa Pilipinas. Araw araw mahigit 2,500 manggagawang Pilipino ang lumalabas ng bansa para maghanap ng trabaho na may mas malaking sahod.
Ang Pilipinas ay naisalba sa pandaigdigang krisis na tumama noong 2008 dahil sa malaking remittance ng mga manggagawang Pilipino na nagtatrabaho sa ibang bansa. Noong 2010, nagpadala ng $18.7 bilyon ang mga manggagawang Pilipino na nasa ibang bansa.
Katumbas ito ng 10% ng GDP (yamang likha sa bansa). Kaya’t di kataka-taka na sumigla ang negosyo ng mga tindahan, fast food chains at mga malls tulad ng SM, Robinson, etc. na parang kabute na nagsulputan sa mga sentrong bayan.
Ang pagpapadala ng OFW sa ibang bansa ay isa sa pangunahing aasahan pa rin ng gobyernong Aquino para suhayan ang kanilang paghahari tulad ng nakaraang mga administrasyon.
Nakakatulong ang pagpapadala ng OFW sa ibang bansa para bahagyang malutas ang kawalan ng trabaho na umaabot na sa 11.3 milyong katao. Taun-taon, 400,000 libong kabataan na nagtapos sa kolehiyo at napasama sa labor force – ang di makakita ng trabaho sa loob ng Pilipinas. Sila ay naoobligang maghanap ng kabuhayan sa ibayong dagat na gusto naman ng mga naghaharing uri.
Nangangahulugan ito na ang kita ng mga OFW ay nagsisilbing kutson sa paglagapak ng ekonomiya ng bansa at kalsong pumipigil sa pagsambulat ng krisis sa ekonomiya at pulitika. Nagagamit ang kita ng OFW para hindi bumagsak ang gobyernong korap at patuloy na magpasasa ang mga komersyante at kapitalista sa pinagpaguran ng mga itinuturing na “bagong bayani”.
Dito nakatutok ang programa ng gobyerno, sa pagpapahusay ng eksportasyon ng manggagawang Pilipino sa iba’t ibang panig ng mundo. Kapalit ng pagtitiis ng manggagawa na mahiwalay sa kanilang pamilya at dumanas ng kaapihan at diskriminasyon sa mga bansang may ibang kultura at patakaran sa paggawa.
Hindi mauubos ang mga malulungkot na mga kwento ng kaapihan sa dayuhang employer. Mga istorya ng migranteng naiipit sa digmaan tulad ng Libya at Iraq. Ganunpaman, sabi nila, mas mabuti na ito. Kaysa mamamatay sa gutom at kahirapan sa Pilipinas.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento